Μουσείο / Τόπος Φύλαξης: |
Κόρινθος, Αρχαιολογικό Μουσείο. |
Αρ. Ευρ.: |
S 2711 |
Υλικό: |
Λευκό λεπτόκοκκο μάρμαρο. |
Διαστάσεις: |
Ύψ. 0,18μ., πλ. 0,17μ., πάχος 0,155μ. |
Τόπος εύρεσης: |
Στις 27 Ιουνίου 1963 σε θέση απόρριψης χωμάτων ανασκαφής (από το νοτιοδυτικό τμήμα της αγοράς της αρχαίας Κορίνθου, τομέας H ή J) στο ρέμα δυτικά του χωριού Αναπλογά (σημερινοί Αγ. Ανάργυροι· για το χωριό βλ. και G.D.R. Sanders, J. Palinkas, I. Tzonou-Herbst, Ancient Corinth: Site Guide, Princeton 2018, 139, αρ. 51). |
Αρχικός Τόπος Τοποθέτησης: |
Στο νοτιοδυτικό τμήμα της Αγοράς. |
Χρονολόγηση: |
Τρίτο τέταρτο του 2ου αι. μ.Χ. |
Αγαλματικός Τύπος: |
- |
Τάση Απεικόνισης Κεφαλής: |
H κόμμωση ακολουθεί σύγχρονα αυτοκρατορικά εικονογραφικά πρότυπα («ModeFrisur»), ενώ το πρόσωπο (όσο μπορεί να διακρίνει κανείς) έφερε εξατομικευμένα γνωρίσματα. |
Δημόσια Παρουσία (ιδιότητα): |
Άγνωστη. |
Ενεπίγραφο Βάθρο: |
Όχι. |
Συγγραφέας: |
Παναγιώτης Κωνσταντινίδης |
Ημ. Δημιουργίας: |
2024-09-13 |
Τελ. Ενημέρωση: |
Περιγραφή - Σχόλια:
Η κεφαλή σώζεται από την κορυφή του κρανίου έως λίγο κάτω από τη μύτη. Λείπει το πίσω τμήμα, ενώ θραυσμένα είναι επίσης η μύτη, οι οφθαλμοί και μεγάλο μέρος του μετώπου. Μικρές αποκρούσεις και απολεπίσεις παρατηρούνται κατά τόπους στην επιφάνεια του μαρμάρου, ιδίως στην επιφάνεια των βοστρύχων, ενώ εκτεταμένοι λεκέδες και αποχρωματισμοί στην επιφάνεια του μαρμάρου οφείλονται σε οξείδωση του τελευταίου και ίσως επίσης σε φωτιά. Εικονίζεται γυναίκα με λείο πρόσωπο και υψηλό μέτωπο. Τα φρύδια μακριά και λεπτά (δηλώνονται με παράλληλες εγχάρακτες γραμμές), τα μάτια μεγάλα και αμυγδαλωτά με πλατιά βλέφαρα. Στο δεξί μάτι διατηρούνται ίχνη από την εγχάρακτη ίριδα, ενώ η κόρη είναι δηλωμένη με βάθυνση. Ο δακρυικός πόρος αποδίδεται με βάθυνση. Διαγώνιες ρυτίδες ξεκινούν από την εσωτερική γωνία των ματιών, ενώ κάτω από τα μάτια σχηματίζονται σακούλες. Η κόμη χωριζόταν στην κορυφή του μετώπου σε δύο ίσα μέρη (το κεντρικό της τμήμα είναι φθαρμένο), που χτενίζονται σε επιμήκεις κυματιστούς πυκνούς βοστρύχους (η υφή τους αποδίδεται με μικρές μηνοειδείς εγχαράξεις με αντιθετική φορά), που κατευθύνονται προς το πλάι και πίσω, όπου θα σχημάτιζαν κότσο (δεν σώζεται). Όπως παρατηρεί η Ε. Χιώτη (2012, 157), οι βόστρυχοι που χωρίζονται στο μέσον του μετώπου και κατευθύνονται με κυματισμούς προς τα πλάγια και προς τα πίσω εμφανίζονται πρώτη φορά με τον τέταρτο εικονιστικό τύπο της Φαυστίνας της νεότερης, συνεχίζονται στον πέμπτο τύπο και αντιγράφονται και από τον δεύτερο τύπο της Λουκίλλας (για τους τύπους αυτούς βλ. K. Fittschen, Die Bildnistypen der Faustina minor und die Fecunditas Augustae, Göttingen 1982, 40-41, 43, 49-53, 78-80), τοποθετώντας το έργο στο τρίτο τέταρτο του 2ου αι. μ.Χ.
Βιβλιογραφία:
C. De Grazia Vanderpool, Excavations of the American School of Classical Studies at Corinth. The Roman Portraiture (διδ. διατριβή, Columbia University), New York 1973, 167-168, αρ. κατ. 33, πίν. 46 (περίοδος Φαυστίνας της νεότερης)· Ε. Χιώτη, Αυτοκρατορικά και ιδιωτικά πορτρέτα της εποχής των Αντωνίνων στην Ελλάδα (διδ. διατριβή Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης), Θεσσαλονίκη 2012, 151, 157, 350, αρ. κατ. 198, πίν. 160α-β (τρίτο τέταρτο του 2ου αι. μ.Χ.)· https://corinth.ascsa.net/research?v=list&q=S+2711