Ο ανδριάντας σώζεται ουσιαστικά ακέραιη, με εξαίρεση την ένθετη κεφαλή και μικρές αποκρούσεις κατά τόπους στην επιφάνεια των πτωχών των ενδυμάτων και των δακτύλων των άνω και κάτω άκρων. Η μορφή ακολουθεί πιστά τον εικονογραφικό τύπο της λεγόμενης «Μικρής Ηρακλειώτισσας». Παριστάνεται ιστάμενη, μετωπική, φορώντας μακρύ χειριδωτό χιτώνα, ιμάτιο και σανδάλια ελληνιστικού τύπου (που ακολουθούν το περίγραμμα των δακτύλων) με λεπτά κατύμματα. Το αριστερό σκέλος είναι στηρίζον, ενώ το δεξί, ελαφρώς λυγισμένο και τοποθετημένο προς τα πίσω. Το ιμάτιο τυλίγεται σφιχτά γύρω από σχεδόν όλο το σώμα, συμπεριλαμβανομένων των χεριών. Το δεξί χέρι είναι τοποθετημένο διαγώνια πάνω στο στήθος, με τον καρπό του να ακουμπά στον αριστερό ώμο, όπου ανασηκώνει την παρυφή του ιματίου, αποκαλύπτοντας το αριστερό σφιχτά τυλιγμένο στο ιμάτιο χέρι που φέρεται προς τα κάτω (μόνο οι άκρες των δακτύλων προβάλλουν μέσα από το ιμάτιο). Κατά μήκος της κάτω παρυφής του ιματίου δηλώνεται οριζόντια πτυχή («press fold»· για το τεχνικό αυτό στοιχείο του υφάσματος, που υποδηλώνει υψηλή ποιότητα και κόστος βλ. H. Granger-Taylor, «The Emperor’s Clothes: The Fold Lines», BClevMus 74.3 [1987], 114–123).
Βιβλιογραφία:
J. Marcade, E. Raftopoulou, «Sculptures argiennes ΙΙ», BCH 87 (1963), 107, αρ. κατ. 83, εικ. 48· H. Kruse, Römische weibliche Gewandstatuen des zweiten jahrhunderts n.Chr., Göttingen 1975, 309, αρ. κατ. C 16· A. Alexandridis, Die Frauen des römischen Kaiserhauses: eine Untersuchung ihrer bildlichen Darstellung von Livia bis Iulia Domna, Mainz am Rhein 2004, 243, αρ. 4 (αδριάνειο)·
